بازنگری بازی Splinter Cell: Conviction ؛ مظلوم‌ترین نسخه‌ی اسپلینترسل

مجموعه بازی های اسپلینتر سل حق بزرگی بر گردن  ژانر مخفی کاری دارند. همچنین تعداد طرفداران این مجموعه در کشور عزیزمان، بسیار بیشتر از متال گیر سالید می باشد. شاید خنده دار باشد ولی همواره جر و بحث هایی میان طرفداران اسپلینتر سل و متال گیر سالید بوده. اما در این مقاله قصد نداریم تا به سراغ این دسته از بحث‌ها برویم و این بار تصمیم گرفتیم که به یکی از آندرریتدترین نسخه های منتشر شده از اسپیلینترسل یعنی بازی Splinter Cell: Conviction نگاهی داشته باشیم. بیش از یک دهه از انتشار این اثر می‌گذارد و متاسفانه در هنگام انتشار بازی، آنطور که باید و شاید از آن استقبال نشد. کانویکشن نکات مثبت بسیاری داشت که سبب جذب مخاطبان جدید به مجموعه اسپلینتر سل شد. در ادامه همراه وب سایت نوین اسپات باشید.

نظرات در خصوص بازی Splinter Cell: Conviction بسیار ضد و نقیض است. قشر کثیری از طرفداران دو آتشه اسپیلینترسل و بازی های مخفی کاری، کانویکشن را به عنوان یک بازی نه چندان جالب که از ریشه‌های خود دور شده، به شمار می‌آورند‌. برخی دیگر نیز معتقدند که این نسخه به منزله‌ی بهترین بازی منتشر شده می‌باشد.

نکته حائز اهمیت در خصوص این اثر، پارامتر های جدیدی است که برای مخاطب ایجاد کرده و به نظر من اگر کیمری متوجه این پارامترها شود، می‌تواند از بازی لذت ببرد زیرا که نکات مثبت بسیاری در پیکره گیم پلی وجود دارد. کانویکشن به عنوان اولین نسخه از اسپلینترسل بود که برای کنسول های نسل هفتمی منتشر می‌شد و از همین رو نسبت به نسخه های پیشین، از جلوه‌های بصری بهتری برخوردار بود. حال مدل‌ها با جزییات بیشتری طراحی شده بودند و نورپردازی بهتر از هر زمان دیگری صورت گرفته بود. همانطور که گفتیم، بازی دارای مکانیک های جدیدی بود و خوشبختانه، بخش های تمرینی متفاوتی در مراحل اولیه گنجانده شده بود تا مخاطبان تازه وارد و همچنین قدیمی به بهترین شکل ممکن با این مکانیک ها آشنا شوند و برای پیشروی، به مشکل بر نخورند. موضوع حائز اهمیت دیگر کنترل بسیار روان و خوب شخصیت اصلی بود. انیمیشن ها بسیار دقیق طراحی شده بودند و مخاطب می‌توانست از کنترل سم فیشر در شرایط مختلف لذت ببرد. سم بهتر از هر زمان دیگری در محیط حرکت میکرد و تعامل شخصیت اصلی با وسایلی که در محیط قرار داشت، پیشرفت چشمگیری به خود دیده بود. حال تمام المان های ذکر شده را با صدا گذاری دقیق و حرفه ای بازی مخلوط کنید تا متوجه منظور بنده بشوید.

سیستم تیراندازی بازی نیز به شدت کار شده بود و از در دست گرفتن اسلحه های مختلف، لذت می بردید. البته برای پیشروی در اکثر اوقات مجبور بودید که از کلت بی صدای خود و یا ضربات نزدیک استفاده کنید. یکی از بزرگترین المان هایی که به بازی اضافه شده بود، Mark And Excited نام داشت و به سم فیشر اجازه می‌داد تا چندین دشمن را هدف بگیرد و در کسری از ثانیه همه آنها را نابود کند. این سیستم به بهترین شکل ممکن در پیکره بازی قرار گرفته بود و استفاده از آن به شدت لذت بخش و دوست داشتنی بود.
جالب است بدانید که هوش مصنوعی دشمنان نسبت به دو نسخه پیشین، کاهش پیدا کرده بود تا آسیب چندانی به روند اکشن و هیجان انگیز اسپلینتر سل کانویکشن وارد نشود. اگر دشمن شما را میدیدند و پس از این اتفاق، موفق به فرار می شدید، سایه ای از شما پدیدار می شد که آخرین لوکیشنی که دشمنان سم فیشر را در آنجا دیده اند، مشخص شود. به کمک این مکانیک می توانستید راحت تر از گذشته از دست دشمنان فرار کنید و همچنین برای نابود کردن آنها نقشه بکشید. در حقیقت اسپلینتر سل کانویکشن تلاش داشت تا روند متفاوت تری را نسبت به دابل ایجنت و یا تئوری آشوب به مخاطبان خود ارائه دهد. در کانویکشن می‌توانستید به صورت بی‌محابانه تری به دل دشمنان بزنید و با روش‌های متفاوت تری آنها را نابود کنید و در بسیاری از سکانس ها، مخفی‌کاری امری واجب به شمار نمی رفت. همین موضوع سبب شد که بسیاری از طرفداران دو آتشه و قدیمی اسپلینترسل نسبت به بازی و گیم پلی آن بدبین شوند.

راستش را بخواهید مجموعه اسپیلینترسل هیچگاه داستان قوی و خلاقانه‌ای نداشت و کانویکشن نیز از این قاعده مستثنا نیست. در اکثر بازی های منتشر شده از این مجموعه کنترل سم فیشر را در دست می گیرید تا به انجام ماموریتی برای یک سازمان بپردازید اما در کانویکشن با وجه‌ی احساسی سم فیشر بیشتر آشنا می‌شوید. در این قسمت، سم به دنبال پرده برداری از اسرار مربوط به مرگ دختر خود یعنی سارا می باشد و طولی نمی کشد که با حقایقی ترسناک روبرو می شود. پس زمینه بازی نسبت به نسخه های پیشین تاریک تر شده بود و همچنین بیش از گذشته درگیر صحنه های از پیش تعیین شده می‌شدیم.

بازی در سال ۲۰۱۰ برای ایکس باکس و کامپیوتر و پلی استیشن ۳ منتشر شد و در همان سال بود که طرفداران مجموعه اسپلینترسل به دو قسمت تقسیم شدند: کسانی که کانویکشن را می پسندیدند و کسانی که این عنوان را یک خیانت به مجموعه می پنداشتند. حال که ۱۲ سال از انتشار بازی گذشته، بد نیست که یادی از لحظات خوش آن کنیم و شاید حتی به تجربه مجدد بازی بر روی کامپیوتر های شخصی خود بپردازیم. در حقیقت اگر تعصب را کنار بگذاریم، متوجه می‌شویم که کانویکشن با تمام کمی و کاستی هایش، دارای نقاط قوت بسیاری است که می تواند زمان خوشی را برای مخاطب خود ایجاد کند.